Hej dziś biorę info. z wikipedii o króliczkach :)
Królik – polska nazwa zwyczajowa zajęczaków z rodziny zającowatych. Mianem tym określa się zwierzęta należące do rodzajów
Sylvilagus i
Oryctolagus, przypominające wyglądem dobrze znanego królika domowego.
Króliki domowe :
Królik domowy (
Oryctolagus cuniculus f.
domestica) – udomowiona forma
królika europejskiego (
Oryctolagus cuniculus),
zajęczaka z rodziny
zającowatych. Prawdopodobnie po raz pierwszy udomowiony w Hiszpanii, a Rzymianie podbijając ten kraj przenieśli ten sposób hodowli na teren
imperium rzymskiego[1].
Początkowo celem
hodowli królików było tylko zwiększenie masy ciała. Z czasem hodowano je również dla wełny i skór. Królik ma nie tylko znaczenie gospodarcze, ale jest również użytkowany jako
zwierzę laboratoryjne i coraz częściej pełni funkcję
zwierzęcia domowego utrzymywanego dla towarzystwa.
Charakterystyka ogólna[edytuj]
Króliki posiadają charakterystyczne długie uszy, krótki ogon, charakterystyczny poruszający się nos, długie tylne łapy, przednie – krótsze oraz oczy duże, okrągłe i wypukłe. Żyją zazwyczaj od 6 do 8 lat i ważą do 7
kg. Zdolność płciową osiągają w wieku 4-8 miesięcy
[2]. Długie uszy wyostrzają słuch oraz uczestniczą w procesie
termoregulacji[3]. Oczy królicze umożliwiają widzenie nawet w ciemnościach. Ich boczne ustawienie zwiększa kąt widzenia. Ponadto króliki mają bardzo dobrze rozwinięty
węch.
Zajęczak czy gryzoń[edytuj]
Podstawową różnicą w budowie między zajęczakami, a gryzoniami jest uzębienie. Gryzonie posiadają parę górnych siekaczy, a zajęczaki, w tym króliki, posiadają dwie pary siekaczy (górne i dolne) oraz mają charakterystyczne długie uszy (przykład po lewej) uczestniczące w procesie termoregulacji. Gryzonie poruszają dolną szczęką w przód i tył, a zającowate rozdrabniają pożywienie okrężnymi ruchami szczęki
[4]. Ponadto gryzonie są w stanie trzymać pożywienie w przednich łapach, a zajęczaki – nie
[4].
Zgodnie z dzisiejszym stanem wiedzy wydaje się, że zajęczaki i gryzonie ewoluowały niezależnie z pierwotnych ssaków owadożernych.[4]
Historia
Związki człowieka z królikiem można prześledzić od czasów biblijnych. Księgi
Kapłańska i
Powtórzonego Prawa wymieniają królika jako zwierzę nieczyste.
Feniccy żeglarze natknęli się na króliki na
półwyspie Iberyjskim i omyłkowo biorąc je za
góralki nazwali je
i-shepan-ham[5]. Błędnie użyta fenicka nazwa królika stała się podstawą dla
łacińskiej nazwy prowincji
rzymskiej –
Hispanii. Starożytny geograf
Strabon napisał w 3 tomie swojego dzieła
Geographica hypomnemata określił Hiszpanię jako "krainę królików"
[6].
Pliniusz Starszy w swej
Historia naturae pisze o pladze królików na
Balearach oraz o zniszczeniach w umocnieniach miasta
Tarragona[5][7] dokonanych przez króliki kopiące swoje nory w wałach miasta. Mięso królików było na tyle lubiane przez Rzymian, że
introdukowali oni króliki na terenie całego Imperium Rzymskiego.
Dobór sztuczny królików rozpoczął się w
średniowieczu we
francuskich klasztorach. Mnisi byli zainteresowani królikami, ponieważ uważali nowo narodzone zwierzęta jak też królicze
płody za zwierzęta wodne, których mięso mogło być spożywane w czasie
Wielkiego Postu[5].
Początkowo dobór był ukierunkowany na wielkość i łagodność zwierząt. W
XVI wieku pojawiły się pierwsze rasy kolorowe. Jednym z pierwszych przykładów królików hodowanych dla ich futra przedstawia obraz
Hansa Hoffmanna Hare z 1587.
[5] W 1700 istniało już 7 ras kolorowych.
W XIX wieku, kiedy pojawiło się powszechne upodobanie zwierząt, miłośnicy królików rozpoczęli pokazy królików w
Europie Zachodniej i
Stanach Zjednoczonych. Tworzono i modyfikowano rasy dla potrzeb widowisk, odchodząc od ras, które były stworzone w celu dostarczania pokarmu, futra lub wełny.
Pojawienie się królików, jako zwierząt trzymanych w domach rozpoczęło się w
Epoce wiktoriańskiej. Udomowione króliki stawały się popularne jako zwierzęta pokazowe i maskotki. pokazy królików występowały w wielu miejscach i zostały usankcjonowane w
Kanadzie i USA przez American Rabbit Breeders' Association (ARBA).
